Kargo mu Geldi?!

Kargo yani adresten adrese taşımacılık hizmeti… Sektörde bu işi yapan türlü çeşit bir çok firma var, bildiğiniz üzere 😉 Ama sizinle paylaşmak istediklerim bugün, çok daha farklı 😉 Çocuğunuzun neredeyse, “anne kargo geldi mi?” diye dillendiğini düşünebiliyor musunuz?! 😉 Evet evet, benim kızlarım neredeyse “kargo nedir?” bilerek ve “kargo mu geldi?” diyerek dillendi! 🙂

Çok mu önemli dediğinizi duyar gibiyim?! Yüzeysel bakılırsa, kayda değer bir önemi yok elbet! Ama derinlemesine bakılırsa, çok şey anlatıyor aslında!

Çocuğun / çocukların büyüdüğü ortamı, koşulları, aileyi… Çocuğun yetişmesinde birincil rolü oynayan annenin etkisini / önemini… Çocuğun / çocukların yetiştirilme şeklini… Çocuğun yaparak, yaşayarak, olan biteni anında hafızasına kaydederek, büyüdüğünü… Ağacın gerçekten de yaşken eğildiğini… Çocukluk döneminde öğrenilenlerin ne kadar etkili ve hatta önemli olabileceğini anlatıyor aslında!

Evet, bu öğrenilen, çocuğun yetişmekte olduğu ortama, koşullara ve olanaklara bağlı olarak; kargo değil de bambaşka bir şey de olabilirdi! Küfürlü konuşmak olabilirdi! Bali çekmek olabilirdi! Hakaret etmek olabilirdi! Yahut da bahçeli ve havuzlu bir villada, yürümekten ve konuşmaktan önce, yüzmeyi öğrenmek olabilirdi! Hatta daha 9 – 10 aylıkken, o minicik el ve ayak tırnaklarına oje sürüldüğü için; sürekli oje istemek de olabilirdi!

Öyle ya, farklı çocuklar, farklı olanaklar, farklı yetiştirilme tarzları ve farklı hayatlar… Kiminin gülüşünde hüzün var o farklı çocukların, kiminin ağlamasında bile huzur… Kimi sevgi yoğun ama imkansızlıklar içinde yetişiyor çocukların… Kimi de bolluk içinde yüzüyor adeta ama hırçın, sevgisiz ve mutsuz 🙁 Basit gibi görünen ama bir o kadar da karışık, farklı hayatlar!

Kargo Geldi! Ne Getirdi? Kime Kime?!? 😉

Ben, kendi zorlu koşullarına rağmen, üretmeye çalışan ve bundan keyif alan bir anneyim! Doğal olarak, benim çocuklarım da evden iş yapmanın, çabalamanın ne olduğunu gözlemleyerek; dört duvar arasında sınırlı kalınsa da, iş yapılabileceği gerçeğiyle yetişiyorlar! O yüzden de bizim evimizin, yaşamımızın gerçeği ve hatta artık sıradan bir parçası olan kargo ile dilleniyorlar, büyüyorlar!

Emeğin, çabalamanın, alın terinin, dürüstlüğün ne olduğu, nasıl olduğu yerleşiyor o tazecik belleklerine! İş yapmanın ortamlarla sınırlı olmadığı verisiyle ilerliyorlar yaşam yolunda! Ve yine o aynı önemli sonuç çıkıyor karşımıza: “aile ne ise, çocuk da onun kopyasıdır!” Eğitimin, değerlerin temeli, ailede atılır!

Bazı çocukların yaşadığı hayatlar, başka çocuklar için hayal bile olamazken; olanaklarına rağmen içindeki duygusal boşluğun ayrımına varamayan çocuklar – anneler ve babalar var ne yazık ki! Kendi vasat çocukluklarının derin izlerini taşıyan anne – babalar…

Benim çocuklarım “kargo” sözcüğünü öğrenerek hayat yoluna çıkıyorken, başka birilerinin çocukları “Big Chefs’e ne zaman gidip, bir şeyler yiyeceğiz anne?!” diyerek atıyor adımlarını! Hayat içindeki dengesizlikler, eşitsizlikler ana rahminde başlıyor aslında!

Geçenlerde yine çocuklarla oyun parkına gittiğimiz bir gün, 8-9 yaşlarında bir kız çocuğu dikkatimi çekti! Ortamda o kadar aykırı duruyor ve göze batıyordu ki, çekmemesi mümkün değildi zaten!

Annesiyle geldiği parkta, kaydıraktan kaymak, salıncakta sallanmak ya da tahterevalliye binmek gibi bir niyeti yoktu belli ki! Tek istediği, etrafın dikkatini çekmekti! Bunu da babasının aldığı ginger (iki tekerlekli, elektrikli kaykay) la yapmak hedefindeydi! Başarıyordu da doğrusu!

Çocuklar ve Hayatlar…

Ama burada öncelikli olarak irdelenmesi gereken bence, bu çocuğun “ilgi çekmeye ve ilgiye duyduğu ihtiyaç” olmalı bence! Tanımadığım ve ilk kez gördüğüm bu çocuğun davranış biçimi, görmek isteyene öyle çok şey anlatıyordu ki aslında!

İlgi ve sevgi boşluklarının olabileceğini… Bu olası boşlukların, pahalı oyuncaklar alınarak, kapatılma eğilimini… Çocuğun dikkat çekmek istemesinin, sevilmek gereksiniminden kaynaklanabileceğini… Çok büyük olasılıkla, “zaman – ilgi – sevgi” yerine “para” odaklı çözümlerle çocuğa yaklaşılmış olabileceğini… Gülen gözlerinin ardında, aslında sevgiye aç minik bir yürek olabileceğini ve daha birçok şeyi anlatıyordu aslında!

Doğrusu ya, mütevazı olanakları olan bizim parkın çocuklarından, hemen ayrılıveriyordu bu kız çocuğu! Hem de keskin bir şekilde! Annesi ise, hemen yakınındaki bir bankta oturmuştu! Elinde cep telefonu ile kah konuşuyor kah bir şeyler yazıp duruyordu! Öyle dalmıştı ki telefonundaki sanal dünyaya; kızı “ne yapıyor, yaptığı doğru mu, oyun oynuyor mu oynamıyor mu?” gibi sorgulamaları belli ki hiç yapmıyordu?!

Bu arada kız çocuğu, dar alanda kısa paslaşmalar modunda, küçücük parkta türlü çeşit akrobatik hareketler yapıyordu! Çoğu da riskli hareketler! Ama olsun, etrafına epey bir izleyici toplamayı başarıyordu! Kendince, yaptığı şovundan öylesine memnundu ki, yüzünde alaycı bir sırıtmayla; sorulmadığı halde, “bunu bana babam aldı!” diyordu, ginger ını göstererek! “Hem deee çoook pahalı!” diye de ekleyiveriyordu peşinden! Yazık! 🙁

İpuçlarına Göre Çıkarımlarım!?!

Bakıp da görebilecekler için, ne kadar da çok ipucu veriyor bu cümleler; o kız çocuğu, ailesi ve ailesinin çocuk yetiştirme anlayışı hakkında! Benim çıkarımlarıma göre;

**Çocuğa zaman ayırmak yerine para ile satın alınabilecek en pahalı oyuncaklarla oyalanmaya ya da gönlü alınmaya çalışılmış! Ne de olsa, parası olan için, zaman ayırmaktansa “para harcamak” çok daha kolay ve emeksizdir!

**Çocuğu manen doyuma ulaştırmak yerine, başka çocukların imkansızlıklarının hiç anlatılmadığı, gerçekliği olmayan sanal bir dünya yaratılmış! Ne büyük tehlike!!! Hayat hep düz bir yol değil ki; inişler-çıkışlar, varlıklar-yokluklar, kazançlar-kayıplar herkes için söz konusu olabilir! Bu çok önemli gerçeğin göz ardı edilerek, çocuğa “her istediğine kolayca erişebileceği” algısına neden olabilecek, sanal bir dünya kurulmuş olması ne kadar da tehlikeli!!!

**Çok büyük olasılıkla, anne – baba bu çocuğa değerler eğitimi verememiş! Alçak gönüllü olmanın önemi… Başkalarının eksik ya da zayıf yanlarının yüzlerine vurulmaması gerekliliği… Sahip olduğu, maddi ya da manevi hiçbir artısıyla / edinimiyle övünmemesi gerektiği… Asıl önemli olanın, bir kişinin kendisince değil; başkaları tarafından övülüp, takdir edilmesi ve ön plana çıkartılması olduğu… Farklılıklara saygı duyulması gerekliliği gibi değerleri kastediyorum!

**O yaşta bir çocuk için, oldukça pahalı olan bu oyuncağın alınmasının, çocuğa iyilik değil kötülük olduğunun ayrımına varamamış anne babası demek ki!? 🙁 Bu tip yaklaşımların, çocuğun “ileride her şeyi kolay elde edebileceği” yanılgısına düşmesine neden olabileceğini, ya hiç sorgulamamış ya da önemsememiş belli ki anne babası 🙁

Peki Ya Gerçekler?!

Veee en en en önemlisi de şu ki, parktaki onca çocuğun çok daha gerçek sorunları olabilir hayatlarında! İşsiz bir anne ve / veya baba gibi… Açlık sınırında yaşamak durumunda kalmak gibi… Anne ve / veya babasının hayatta olmaması gibi… Anne ve babası boşanmış olmak gibi… Değil ginger gibi pahalı bir oyuncağa sahip olmak, yiyecek ekmeği zor bulması gibi…

Konu konuyu açıyor ama… Değinmeden geçemeyeceğim bir başka tehlike de; çocuk parklarında artan güvenlik sorunu… Çocuklarımızın karşılaşmasının son derece tehlikeli olacağı, madde bağımlısı insanların ortaya çıkması gibi… Elinde tiner, bali gibi maddeler ile ulu orta dolananların sayısının gün geçtikçe artması gibi… Sözde insan ama özde insan olamayanların çoğunluk olmaya başlaması gibi 🙁

Üzücü olan şu ki; tüm bu sorunların kökeninde, sağlıksız geçirilmiş çocukluk dönemi yatıyor 🙁 Veee, dünün özensizce yaklaşılmış; hatta ilgisiz, sevgisiz, başıboş bırakılmış çocukları aslında, bugün bu şekilde karşımıza çıkanlar 🙁

O zamaaaannn, kıssadan hissemiz ne olmalı bu yazıda?!

Yine ve her koşulda; önce kendinin sonra da çocuklarının eğitimine önem vermesi gereken, bilinçli anne babaların artması gerekliliği! Hem de hızla…