Yarış Atı!

Yarış atı denince belki de ilk olarak aklınıza, at yarışları geliyordur! Benim anlatmak istediğim ise, çocuklarımıza ve gençlere sergilenen yaklaşım, tutum! Hiç sevmediğim… Hiç onaylamadığım… Ve hatta hiç istemediğim…

Günümüz koşullarında başarı için, bu durum yani “yarış atı yaklaşımı” olmazsa olmaz olarak değerlendiriliyor, çoğu anne baba tarafından! Kendi adıma, ben çocuklarıma “yarış atı” muamelesi yapmamak için her türlü fedakarlığa hazırım doğrusu… Ben ki, ilkokul, ortaokul ve liseyi birincilikle bitirmiş birisiyim üstelikte!

Evet başarılı olmak, konu her ne olursa olsun; her şeyden önce manevi bir tatmin sağlar başarana! Ama benim anlatmak istediğim, başarmak uğruna ödenecek bedeller… Ya da ödenmesi gerekebilecek bedeller… Madem ki yalnızca bir hayatımız var yaşayacağımız, o zaman olabilecek en iyi şekilde değerlendirmek gerek o hayatı!

Bugünkü aklımla tam da böyle düşünüyorum doğrusu! Hedefe giden yolda, kendini çok hırpalamadan ve de eğer mutlu olunuyorsa yapılanlardan; ancak o zaman “başarı” keyiftir! Yok eğer, başarı için yarış atı gibi oradan oraya koşmak durumunda kalıyor / bırakıyor ya da bırakılıyorsanız; o zaman bir yerlerde bir yanlış var demektir!

Aslolan derslerde değil, hayatta başarılı olmaktır! Hayatta başarı nedir? Başarılı olmak şart mıdır peki? Bence mi? Hedeflediklerine ulaşmış ve bundan ötürü mutlu hissetmektir bence! Elbette hedefe ulaşma yolunda bir takım bedeller ödenebilir, fedakarlıklar gerekebilir! Zira, emeksiz yemek olmaz! Ama bu bedeller, çok da ağır olmamalı! Ne gibi ağır mı?

Yarış Atı Olmak, Atlar için Bile Zorlu iken…

Geri gelmeyecek oyun çağının, çocukluk döneminin, gençlik günlerinin; sırf ebeveynlerinin ya da anne babalarının hayallerini gerçekleştirmek uğruna heba edilmesi gibi ağır mesela… Anne babanın başarı dayatmasına maruz kalmak gibi ağır mesela…

Bir de benim gibi, anne babası çok anlayışlı olup da; kendi iç dayatması yüksek olanlar var tabii 😉 Onlar, yani benim gibiler de, ayrı bir olay tabii 🙂

Ama tüm bunları görmüş geçirmiş, üstelikte başarıyı zirvede kucaklamış biri olarak; ben artık çok net diyebiliyorum ki; aslolan sevdiğin ve seni mutlu eden her ne ise onu yapmaktır! Bu kesinlikle demek değildir ki, “yalnızca hayallerinin peşinden koşmalı insan, okumak da neymiş?”

Aman sakın böyle bir yanlış anlaşılma olmasın! Demek istediğim, aşırı hırs yapmamak… Ne kendi hayatımız ne de canımızın parçaları, kıymetlilerimiz evlatlarımızın hayatları için… Gerçekten de önce sağlık… Her fırsatta vurgulamaya çalıştığım gibi; sağlık 1 (bir) ise, geri kalan her şey 0 (sıfır) ile sembolize edilebilir aslında! Zira, sağlık varsa, herşey mümkün olabilir şu hayatta! İmkansızı bile yapmak, biraz zaman alabilir o kadar 😉

Çoğu anne babanın en temel savunusu hep, “çocuğum için en iyisini istiyorum, suç mu bu?” dur! Ama bakalım çocuğunuz, sizin istediğinizi istiyor mu? Benim çocuğum için en iyisi olduğunu düşündüğüm şeyler konusunda, çocuğum da benimle aynı fikir de mi bakalım?!

Benim çocuğum da olsa, sonuçta o bir birey; hem de kararlarında özgür bir birey! Öyle olmalı, öyle yetiştirilmeli çocuklar… Neden mi? Ayaklarının üzerinde durabilmenin, kendi yaşamını gerektiğinde desteksiz de yürütebilmenin kökeninde bu yatar çünkü! Yani birey olabilmek!

Çocuklarımız, Kölemiz Değil!

Çocuklarımızın sahibi değiliz ve onlar da bizim kölemiz değil! Bunu hiç unutmamalıyız! Çocuklarımıza, ancak ve ancak rehberlik yapmalıyız anne babaları olarak! Doğruyu ve yanlışı, sabırla, bıkmadan, usanmadan anlatmalı ve ne kadar zorlansak da, diyalog ve ikna yolunu seçmeliyiz çocuklarımızla iletişimimizde! İşte o yüzdendir ki, anne baba olmak yoğun emek ister! Hep dediğim gibi, bunlar benim yaşanmışlıklarımdan çıkarımlarım ve benim hayata bakışım! 😉

Bence iyi anne babalar, çocuklarına sabırla doğruyu yanlışı anlatan ve seçimi / kararı birey olmasını istediği çocuğuna bırakan anne babalardır! Yazık ki, günümüzde halen dayatmacı ve “ben ne dersem, o olur” hastalıklı yaklaşımları mevcut! Peki ya sonra?! Sonrasında ise, anne baba ile iletişimi kopuk çocuklar ve öfkeli – mutsuz anne babalar çıkıyor karşımıza çoğunlukla! O yüzden ısrarla diyorum ki, “yalnızca doğurmakla anne baba olunamaz” diye!

Veee kesinlikle unutmayalım ki; anne baba ne ise, çocuk da o oluyor! Çocuklar tam olarak bir ayna görevi görüyor aslında! Size; sizin davranışlarınızı, yaptıklarınızı, yapmadıklarınızı, doğrularınızı, yanlışlarınızı aynen geri yansıtan…

Ve hatta çocuklar, anne ile daha çok zaman geçirmek durumunda olduğundan; daha da çok annelerinin yaşama bakışıyla ve yaklaşımıyla yoğruluyorlar! O yüzdendir ki, bir kat daha önemli kız çocuklarının yani geleceğin anne adaylarının okuması, kendisini yetiştirmesi ve ayakları üzerinde durabilen bir birey olması!

Asıl Acımasız Kim?

Hani hep denilir ya “bu hayat çok acımasız” diye… Bence hayatı acımasız yapan; bizlerin yanlış yaklaşım, algı ve tutumları… Hayatı zorlaştıran da, acımasız yapan da, yanlış bakış açılarımız çoğu zaman… Elbette yaşarken, ciddi zorlu dönemlerden geçtiğimiz olmuyor mu? Oluyor, hem de illa ki! Zira, hayat; dümdüz bir yol değil, virajlar da var! Bazen peş peşe gelir bu virajlar, dönemeçler! Bazense tam da virajın varlığını bile unuttuğunuz bir anda zorlaşıverir herşey!

Ve deneyimle sabit ki, hayatın olmazsa olmaz koşullarından birisi de; beklentilerinizi en aza indirgemektir! Ama dikkat, beklenti diyorum hedef değil! 😉

Veee bir diğer hassasiyetim de, can dostlarımız hayvanları sevelim ve haklarına sahip çıkalım! “Atlara özgürlük” veee “faytona hayır” diyorum! Çünkü, tüm canlıların yaşam hakkı eşittir!