Prematüre doğan canımın parçaları… Çok duyduğum erken doğum benim de başıma gelmişti işte… Prematüre bebeklerim olmuştu benim de! Oldukça zorlu, sorunlu ve riskli geçen bir gebelik… Sonunda, 28+1 de erkenden dünyaya geliverdi kuzucuklarım!
Prematüre doğmuş cannım ikiz bebeklerimden ilk doğan-Bebek1
Korkular, endişeler, acabalar, ya öyle olursalar, ya öyle olmazsalar… Umutlar, dualar, anlık mutluluklar, şükür etmeler, paniklemeler, hayaller, kabuslar… Elim yüreğimde geçmek bilmeyen anlar, hepsi birbiri içine geçti resmen!
Prematüre Bebeklerim ve Annelik!
Anne olmak, bu kadar zormuş meğer! Oysaki, çevremdeki çoğu arkadaşım ne kadar da rahat gebelikler/hamilelikler geçirmişlerdi! Elbette, doktorumun da dediği gibi, “her kadının gebeliği farklıdır”… Ve hatta “her kadının, her gebeliği birbirinden farklıdır”…
Ama insan olmak, böyle birşey işte… Ne kadar bilsen de olasılıkları, gerçekleri, yine de düşünmeden, hatta kıyaslamadan yapamıyorsun… Hayat işte, “keşke”lerle “iyi ki” ler arasında yapılan yolculuk biraz da…
Öylesine zorlu bir süreçti ki bu… Düşünün ki, yeni doğum yapmışsınız ama bebeklerinize hiç sarılamamışsınız, kokularını içinize çekememişsiniz… Çünkü, hayati açıdan türlü çeşit riskler var, özellikle de ilk 48 saat! Sarılmak, koklamak, bunlar lüks ötesi yani… Elim yüreğimde, yüreğim ağzımda geçmek bilmeyen o saatleri, ömrüm oldukça hiç unutmayacağım…
Neredeyse iki aya yakın kuvözde kaldı miniklerim, canımın parçaları!!! Yüreğim de, aklım da, onlarla birlikte heeeep kuvözde kaldı tabiiiii!!! Prematüre doğan bebekler, hamilelik öncesi ve sırasında, çok duyduğum ama ayrıntılarını pek de bilmediğim bir durumdu benim için… Derken hayat, acıta acıta öğretti bana tüm ayrıntılarını bu çok özel durumun…
Prematüre doğmuş cannım ikiz bebeklerimden ikinci doğan-Bebek2
Peki Ya Yürek Bebeklerim?!
Diğer yandan da, evime oldukça uzak bir yerdeki hastaneye gidiş gelişlerim…Ve de bu süreçte, olabildiğince özen göstermeye çalıştığım yürek bebeklerim, canım kedilerim !!!
Çünkü, kedilerim, benim ilk göz ağrılarım, evimin ilk minikleri… Hatta evimin hiç büyümeyecek olan bebekleri onlar… Ve onların da, zorunlu olanlarından daha da önemlisi sevgi ve ilgiye ihtiyaçları var! Onlar da can taşıyor! Ve inanıyorum ki, tüm canlıların yaşam hakkı eşittir!
Bu arada, hastane ile evim arasında mekik dokuduğum süreçte, iki ayrı otobüse binmem gerekiyordu! Yolda ise, bana gece boyu sağdığım sütlerim eşlik ediyordu! O kadar değerliydi ki o sütler… Derin dondurucudan aldığım steril süt poşetlerimi; yolculuk boyunca çözünmesinler diye, buz aküleri arasına saklardım hep!
Kuzucuklarım kuvözde hayata tutunmak için savaşırken, anne sütüne gereksinimleri vardı! Ben de, aklım ve yüreğim kuzularımda, en geç 4 saatte bir sütümü sağıp, poşetleyip, derin dondurucuda saklıyordum! Ya uyur kalırsam endişesiyle de, mutlaka alarm kurardım!
Bebeklerimin kuvözden sağlıklı bir şekilde çıkması için, anne sütünün çoook önemli olduğunu söylemişti doktorlar! Sütümün kesilmemesi için de; olabildiğince, kendimi germemem, üzmemem, yormamam, can sıkıcı sorulara/yorumlara maruz kalmamam, çok kaliteli beslenmem ve de iyi/kaliteli uyumam gerekiyordu…
Düşünün ki, canımın parçaları yanımda değilken; üstelikte birçok risk varken, bu mümkün olabilir miydi? Evet gerçekten de çok zordu ama zoru başarmaktan başka da çare yoktu! Sütüm, kuzularımın sağlığı için kritik öneme sahipti çünkü…
Prematüre Annesi Olmak…
Elim yüreğimde kuvöze her gidişimde, dualarla ve hızlı adımlarla kapısına ulaştığım yoğun bakım…Ve de yoğun bakımın sorumlu hemşiresinden aldığım bilgiler, sorunlar, sorular!!! Haftada yalnızca 2 gün ve de en fazla 10 dk.ile sınırlıydı canımın parçaları ile görüşme anlarım!!! Düşünebiliyor musunuz? Yalnızca 10 dk.!!!
Elbette, hem kuzucuklarımın hem de yoğun bakımdaki diğer tüm kuzucukların iyiliği ve enfeksiyon kapmaması için; çok haklı bir önlemdi bu! Ama anneannemin ve annemin de dediği gibi “analık, karayamalık” gerçekten!!! Gel de söz geçir lohusa ana yüreğine…
“Damdan düşenin halinden en iyi, damdan düşen anlar” hesabı, özellikle prematüre anneleri beni iyi, çooook çok iyi anlayacaklardır biliyorum!
Derkeeeen; bazen hızla geçen, bazen de geçmek bilmeyen, belirsizliklerle dolu zamanla sınavım!!! Ammaaa ille de değip değil de, delip geçen zaman!!!
Hayat dedikleri tam da bu işte…
Bilgi, GÜÇtür! Güçlü olmak için, okuyun ve FARKINDA olun!
Yeni Paylaşımlarımı; Gelen Kutunuzda Görmek için
Paylaşımlar listemize abone olmak için, Şimdi Kayıt Ol butonuna tıkladıktan sonra, lütfen posta kutunuzu kontrol ediniz ve gelen onay linkine tıklayarak, aboneliğinizi başlatmayı unutmayınız! Spam, junk veya istenmeyen posta bölümlerinizi de mutlaka kontrol ediniz!
Abone Olduğunuz için Teşekkür Ederiz!
Bir şeyler yanlış gitti!
