Ana Sınıfı için Hazır mıyız?

“Ana Sınıfı için hazır mıyız?” sorum, aslında hem ebeveynlere hem de çocuklara 😉 Evet evet yanlış okumadınız, ebeveynlere de soruyorum! Zira, ben bu süreçte, bu durumu sorgulatacak belirtiler gördüm kendimde 😉 Hazır mıyım değil miyim? Haydi birlikte irdeleyelim bunu! Ne dersiniz? 😉

Yıllarca, kreş ya da ana sınıfı zamanları gelse diye beklediğim o günler geldi çattı! Kayıt aşamasındayız artık 😉 Ama sanki ben pek de sevinemedim bu duruma 🙁 Yani, beklediğim kadar çoşkulu sevinmedim doğrusu 🙁 Ne garip değil mi?

Oysa ki, ne hayallerim ve planlarım vardı! Kuzucuklar okula başlayacak, ben de hızla, mümkünse eş zamanlı olarak; aktif iş hayatıma geri dönecektim! Kuzular kapıdan, ben bacadan kaçacaktım güya 😉 Ama şimdi?!?…

Pek de hevesli değil gibiyim, ana sınıfına başlamalarına sanki?! Çünkü, okul araştırma sürecinde gördüklerim ve olabileceklerin düşüncesi, beni “evde daha mı iyiydik ne?!” sorusuyla yüzleştirdi!

Şaka yapmıyorum ve gayet ciddiyim! Hem kişilik özelliğim hem de mesleki deformasyon nedeniyle, kontrol edebileceğim herşeyin kontrolum altında olması, bana kendimi güvende ve iyi hissettiriyor doğrusu! Prematüre ikiz annesi olmamla birlikte, bu kontrolörlük durumum tavan yaptı görünen o ki!

Kafamda dönüp duran sorularımı sizlerle de paylaşmak istiyorum! “Damdan düşenin halini, damdan düşen anlar!” diyerek, “benim gibi hissetmiş ama bu süreci atlatmış anneler, belki beni rahatlatacak bir şeyler söyler” diye de bir umudum var doğrusu 😉

???Özellikle tuvalet ve hijyen konusu beni çok düşündürüyor! Yaş grubu itibariyle, her ne kadar kendileri yapmaya çalışsa da, doğal olarak, biz anneleri kadar düzgün temizleyemiyorlar popolarını! Bu da hastalıklara davetiye demek 🙁 En başta da idrar yolları enfeksiyonuna 🙁

Ana Sınıfı Zamanı mı Geldi?! Şimdi Ne Olacak Peki???

???Yine yine aynı konu, yani ailede alınmış olması gereken eğitim! Her aile ve her çocuk aynı değil doğal olarak! İşin doğası bu! Bunda şaşılacak bir durum yok tabii… Ama ne yazık ki, hapşırırken, öksürürken ağzını eliyle kapatma durumu yok çoğu çocukta 🙁 Bana göre, bunun tek sorumlusu ebeveynler… Ya çocuklarına hiç böyle bir eğitim vermemişler ya da sözlü olarak “elini ağzına kapat kızım/oğlum” deseler de, davranışlarıyla bunu desteklememişler!

Eee ne olacak peki? Duyduklarım gerçek mi olacak? Yani, kızlarım okula başladıktan sonraki en az 1 – 2 aylık dönemi hasta olarak mı geçirecekler?! Korkarım, bu gerçek olabilir 🙁 Zira, ailede öğrenmesi gerekenleri öğrenmemiş bazı çocuklar da gelebilir aynı ana sınıfına pek tabii! Bu da, anlatmaya çalıştığım endişelerimde haklı çıkma olasılığını artırıyor 🙁

Galiba kreşe verememekle, işimi ekstradan zorlaştırmışım! Ama dikkatli okuyun lütfen, vermemek değil verememek diyorum! Aslında, elimde olmayan nedenlerle, benim dışımda gelişen koşullardan dolayı kreşe verememiştim anımsarsanız!

Gerçi içindeyken de başka zorluklarla mücadele etmek durumunda kaldım zaten! Ama şimdi görebildiğim başka bir açı daha var… Ne mi? Gözümün önünde ve elimin altında olmaları fikrine fazlaca alışmışım sanırım 🙁 Tabii bunda erken doğmuş olmalarının da payı büyük! Ekstra titizlik ve tedirginlikle baktığım, bu yaşa getirdiğim kuzucuklarımın düzeninin değişecek olması ve beraberinde getirebileceği sorunlar, beynimi ele geçirmek üzere 🙁

Ana Yüreği…

Bir başka endişem de, sürekli kızlarımı uyardığım; “aman gülerken, konuşurken, koşup-oynarken bir şeyler yemeyin!” konusu! Bu yaşlarına kadar hep dip dibe olmamızın verdiği güvenle, kendimi çook iyi hissediyordum ama şimdi?! Elbette bu endişemin de kökeninde, özellikle bebeklik döneminde atlattığımız “ciddi boyutlu boğaza yiyecek takılma” olayları yer almakta… Ciddi derken, gerçekten de korkunun ve çaresizliğin tavan yaptığı an’lardı 🙁 Doğrusu yaa, gözümün önündelerken yaşadığım o korkulu anların tekrarlama olasılığı bile beni ürkütmeye yetiyor 🙁 Elbette ana sınıfında da öğretmenlerinin gözleri üzerinde olacaktır ama ana yüreği işte!

Görünen o ki; kızlarımın ana sınıfına başlamaları durumu, düşündüğümden daha zorlu olacak! Özellikle de benim için 😉 Beynimi kemiren türlü çeşit sorular var doğrusu! Bir başka endişem de; gün geçtikçe artan “güvenlik” sorunu… Akla hayale gelmeyecek şekillerde kandırılan / kaçırılan çocuklar… Okulların çevresinde artan sözde güvenilir ama özde tehlikeli insanlar…

Şeker, çikolata, cep telefonu, bilgisayar, tablet gibi “tanışmalarının ne kadar geç, o kadar iyi olacağı”nı düşündüğüm “tehlike”lerle tanışma olasılıklarının artması da, beni rahatsız etmiyor desem yalan olur!

Özetle, 2li 3lü yaşlarındayken, “bir an önce gelse diye can attığım ana sınıfı dönemi” geldi gelmesine ama hayallerim ile gerçekler yine örtüşmedi 🙁 Hayat işte!

Dilerim ki; çocuklarımızın sağlıkla, keyifle, mutlulukla devam edeceği okul ortamları olsun… Öyle ki, koşarak gitmek istesinler ve öğrenme istekleri her geçen gün artsın!!!