Hayaller – Gerçekler!

Hayaller… Gerçekler… Beklenenler… Karşılaşılanlar… Heeeppp farklı olur! Hayat böyle birşey çünkü… “Hayat, sen planlar yaparken, yaşadıklarındır!” çünkü… Hayat; hayaller ile gerçekler, keşkeler ile iyikiler arasında geçen bir yolculuktur aslında! Öyle değil mi?

Ben de ne hayaller kurmuş, ne planlar yapmıştım; bebeklerim olacağını öğrendiğimde! Üstelikte, ikiz bebeklerim olacaktı… Aslında doktorumun dediği gibi, ikizden öte kardeşiyle birlikte gelecekti kuzucuklarım! Şükürler olsuuunnnn!!!

İkiz gebelik yaşayacak olsam da; çalışma hayatım devam edecekti tabiki, niye etmesindi ki? Zira, yakın çevremde gebe olanların hemen hepsi, çok rahat geçiriyorlardı süreçlerini! Demek ki, hamileyken de çalışmak sorun olmayacaktı! Yaşassıııınnnnn!!!

Yalnızca çalışmaya devam edebilmek değildi elbette, hayalim… Sağlıklı, konforlu bir gebelik yaşarken; bebeklerim için gerekli olabilecek herşeyin bir listesini yapıp, sık sık alışverişe çıkacaktım! Bütçemiz elverdiği ölçüde, en kaliteli, en sağlıklı, en ekonomik giysileri/ürünleri alacaktım kızlarım için… Keyif ve heyecanla, odalarını hazırlayacaktım! Yapabildiiimmm miiii? Haaayııırrrrr!

Yapamadım çoğu istediğimi… Çünkü, türlü çeşit birçok risk sözkonusuydu! Herşeye hazırlıklı olmamız, her fırsatta vurgulanıyordu! Hayatta hiçbir şey kolay olmuyordu elbette!

Herkesin payına düşen türlü çeşit sorun/zorluk vardı! Bunları biliyordum bilmesine ama yüreğime söz geçirmekte öylesine zorlanıyordum ki! Ancak, yaşayanlar anlayabilir beni!

Hayaller: 5-6 aylık gebe iken, hazırlayabilmekti bebeklerimin bu odasını! Gerçekler: kuvözden çıktıklarında, hazırlamak mümkün oldu!

Zaten “pembe hayaller” değildi benimki de… Yalnızca, çoğunluğun yaşadığını gözlediğim, standart bir gebelik süreciydi benim hayalim de…

Standart derken; sağlıklı, normal, en az riskin olduğu ve günlük hayatıma devam edebileceğim bir hamilelik idi kastettiğim…

Demek ki neeyyymiiişşş, “ne kadar az hayal, o kadar az hayalkırıklığı” imiş! Hayat ne de güzel öğretiyor değil mi? Öyleki, bazen değip geçiyor yaşadıklarımız, bazen de delip!

Hayaller Gerçek Olsa…

Ben ki, üretmeyi, çalışmayı, iş yaşamı içinde olmayı çok seven biri… Elbette, çalışacaktım! Hatta, mümkün olursa, doğuma; işten çıkıp, gidecektim! Nasıl ama, harika görünüyor değil mi? Eee normal, bunlar benim hayallerimdi! Olmasını dilediklerimdi… Peki oldu mu? Haaayyyııırrrrrrr!!!

Hamileliğim süresince normal hayatımdan hiç geri kalmayacaktım! Çoğu hamile gibi, ben de herşeyi, karnımdaki bebeklerimle birlikte yaşıyor olacaktım! Çalışmak, gezmek, alışveriş, hayata dair ne varsa işte, hepsini… Sonuçta hamileydim, hasta değildim yaaa… Yapabildim mi peki? Haaayyyıııırrrr!!!

Neden mi? Çünkü, risklerle dolu ve oldukça zor bir hamilelik geçirdim! Öyle ki, henüz 5 aylık hamileyken, evin içinde bile yürürken, nefes nefese kalıyordum! Eee tabiki ne çalışmak ne de zorunlu olmadıkça evden dışarı çıkmak mümkün oldu ne yazık ki!

Ama moral bozmak, can sıkmak yoktu! Doktorumun da dediği ve de bizzat yaşadığım gibi, “her kadının hamileliği, hatta her kadının, her hamileliği birbirinden farklı idi!” Benim payıma da, hayal ettiğimden farklı bir hamilelik düşmüştü! Zaten, hayaller ve gerçekler, çoğu zaman örtüşmezdi ki!

Öyleyseeeee, elimden gelenin en iyisini yapacaktım veee her koşulda tüm desteğiyle yanımda olan, cannım annem gibi bir anne olacaktım!

Hedefim, isteğim; önümdeki en özel anne örneği olan annem gibi bir anne olabilmekti!!! Tıpkı annem gibi; bol sevgi, yoğun emek, yoğun özveri ile ilmek ilmek, emek emek yetiştirecektim çocuklarımı… Zira, yalnızca doğurmayı anne olmak sanan, annelikten çoook uzak, öyle insanlar gördüm ki şu hayat yolculuğum boyunca…

O halde, asıl olan, sağlıkla kavuşmaktı bebeklerime! Öyleyse, en çok da sabretmek gerekliydi! Başarı, zoru başarmaktı sonuçta, öyle değil mi ama?

Tabiki bu tip zorlu süreçlerde, eş, anne-baba, arkadaş, akraba desteği de çok önemli… Yargılamayan, akıl vermeyen, sorgulamayan, negatif değil pozitif yaklaşımlı destek, kastettiğim elbette!

Bu arada, kuzucuklarımın odalarını ancak ve ancak, kuvözden çıkıp, eve geldiklerinde hazırlamaya başladım! Çünkü, koşullar bunu dayattı bana! Ama olsun; hayaller, gerçek olamasa da çoğu zaman, önce sağlık olsun…

Yeter ki, Sağlık Olsun!!!