İkiz Bebeklerim Eve Geldiii !

İkiz bebeklerim eve geldiiiiii… Neredeyse 2 aya yakın kalmaları gerekti kuzucuklarımın kuvözde! Daha erken çıkabileceklerken, kızlarımdan biri hastane enfeksiyonu kaptı:( Tam anlamıyla, “aklımız çıktı” o dönem! Yaklaşık bir 15-20 gün gecikme ile olsa da, sağlıkla kavuşabildik kızlarımıza, canlarımıza! Şükürler olsuuunnnn!!! Öylesine zor, öylesine zorlu, öylesine iyi/kötü süprizlerle dolu bir süreçti ki!!!

Normalde, çoğu anne adayı, doğum sonrası hemen kavuşur bebeğine; sarılıııır, koklaaaar! Ve hatta bu kavuşma anı, çekilen keyifli fotoğraflar, şaşalı partilerle daha da taçlandırılır! Bebekleriyle birlikte, doğum sonrası hemen aynı odayı paylaşmaya başlayan taze anne; varsa bile unutur hemen ağrısını-sızısını inanıyorum ki!

Çünkü, öyle bir nimet, öyle büyük bir armağan ki, doğumdan hemen sonra bebeğine kavuşmak! Ancak, benim gibi hemen kavuşamayanların anlayabileceği… Peki ya biz, erken doğum gerçeğiyle karşı karşıya kalan anne adayları? Biz ne zaman kavuşuyoruz prematüre bebeklerimize???

Anne Canı Prematüre ikiz bebeklerimin kuvözde 2.günü-Bebek1

Hatta bazen de ne kadar acı ki, hiç kavuşulamıyor:(( Zira, kuvöz tamamen belirsizliklerle, çok sayıda bilinmeyen ve risklerle dolu bir süreç…Ne kadar da zor değil mi? Hayat işte, herkesin karşısına farklı sorunlar, farklı yolculuklar çıkarıyor!

Benim annelik başlangıcım da aynen böyleydi… Yani farklı… Zorlu… Riskli… Endişeli… Her gebenin/lohusanın hissettiğinden daha daha daha da endişeli üstelik…

İkiz kuzucuklarımdan ikinci olarak doğanı – Bebek2

Veee, prematüre ikiz bebeklerim evimize geldiii !!! Kuvözden çıktıkları günü, o çook özel anı unutmama olanak yok! Tarih; 19 Mayıs 2014… Koşa koşa ve zirve yapmış heyecanımızla gittik yenidoğan yoğun bakım ünitesinin kapısına! Öyle ki, sevinç, mutluluk, heyecan, endişe, panik, korku… Türlü çeşit çelişik duygu adeta tavan yapmış durumda!

İkiz Canlarıma Kavuşma Mutluluğu!

Hemşirelerin “içeri gelebilirsiniz, kızlarınızı hazırlayalım çıkış için” demesiyle, yaşadığım o mutluluğun tarifi yok!!! Çook zor ve zorlu geçen kuvöz sürecinden sonra, sonunda kuzucuklarımıza kavuşmuştuk! Şükürler olsuuuuunnn!!! Ve dilerim ki; “hiçbir anne-baba evlatsız, hiçbir evlat da anne-babasız kalmasın!”

Eve gelişimizle, bakım sorumluluğunun tamamen bizde olduğu süreç başlamış oldu böylece! Çook ama çok titizlenerek ve en fazla özeni göstererek, kılı kırk yarmamız gereken dönem!!! Bunca zorluktan sonraaaa, yanlarında olamazsam kuzucuklarımın, gözüm arkada kalacaktı! Oldukça emindim bundan artık!!!

Zira, zamanında doğan bebeklerden en az 3-4 kat daha özen ve dikkat isteyen bebeklerimin bakımını, kimselere bırakamayacaktım! Çünkü şimdi de, başka zorlu bir sürece girmiştik! Engelli bir koşudaydık sanki! Gerçi, hayatın kendisi işte bu değil miydi zaten? Aşılması gereken türlü çeşit engellerle dolu, sınırlı süreli bir yolculuk…

İkiz Bebekli Hayat !

Yolculuğumuzun kuvöz sonrası, ev kısmında; sıkı takip gerektiren çook hayati konular vardı… Sonraki yazılarımda bunlara da daha ayrıntılı olarak değineceğim!

Doğal olarak, aktif iş hayatından belirsiz bir süre için, zorunlu olarak koptum! Zira, doktorumuz demişti zaten: “ikiz bebek bakmak; 2 bebek değil, 4 bebek bakmaktır! Koşullarınız, donanımınız ve altyapınız iyiyse, hayat çok kolay olacaktır sizin için! Aksi taktirde, işiniz epeyce zor” diye!!!

Biz ise, “işi zor olan” sınıfına dahil, taze bir anne-babaydık! Üstelikte, prematüre ikiz anne-babası!!!

Üretmeye alışık, üreterek mutlu olan ve yaşadığını hisseden biri olarak; bu yeni koşullarımın dayattığı durumu da göz önüne alııııpppp, 4 bebeğimin geleceğine katkı için beyin fırtınası estirdim günlerce!!!

Hem kuzularımın yanında kalıp, onlara bakıp; hem de onların geleceklerine, başlangıçta, en azından “akmasa da damlar” bir katkı yapabileceğim yollar aradım kendimce!!!

Derkeeeennn, önce  instagramda “Bebeciiik” adlı sayfamı oluşturup, açtııımmm!!! Sonra da başlangıçta bu sayfamdan duyurduğum/paylaştığım anne-bebek ürünlerini, biraz daha genişleterek; “anne-bebe-baba-birey” kapsamına öteledim. Veeee, GittiGidiyor.com’da BulunBulusturun adlı internet mağazamı da açtııııım!!!

Bence, böylesi zorlu süreçler için en iyi formül; mümkün olduğunca iş üretmeye çalışmak ve ümitsizliğe kapılmamak… Bir de, tabii ki “polyannacılık” oynamadan, herşeyin iyi olacağı inancını koruyarak; elinden gelenin en fazlasını yapmak!

Elbette, bu dediğim; aslında biraz da “zorluklara meydan okuma”… Zira, zaten oldukça yoğun bir tempo ile daha yeni tanışmışken; bir de buna “iş üretimi” eklemek biraz iddialı gibi görünebilir! Ama inanın bana, “işleyen demir, ışıldar!”

Veee unutmayalım ki; “Çaresizseniz, çare sizsiniz! Ümitsizseniz, ümit sizsiniz!”